Nadobne skandynawskie krajobrazy wdzięczyły się do nas na tyle skutecznie, że rzuciliśmy domy, rodziny i pracę by patrzeć im głęboko w fiordy. Niestety przyjemność fizycznego obcowania została brutalnie przerwana przez bezduszną machinę czasu. I gdy niknął horyzont pozostawiany za rufą promu żalu za rozbudzonymi namiętnościami nie sposób było ukoić. Tam, gdzie zostawia się kawałek duszy trzeba po prostu wrócić...
|
| |
|
|
|
|
Może i nie wyglądali, ale się egzaltowali
|
|
|
|
|
|
i szukali w kajakach tego co tak znaleźć trudno.
|
|
|
|
|
|
Prowadzący uważał, w strumieniach mogły być promile
|
|
|
|
|
|
Deszczowy pocałunek wodospadu
|
|
|
|
|
|
Potęga panie
|
|
|
|
|
|
i siła spokoju
|
|
|
|
|
|
Niepokorny lodowy harcownik
|
|
|
|
|
|
i samotny skalny kieł
|
|
|
|
|
|
W drogę, żegnajcie smutki.
|
|
|
|
|
|
Świetlisty przedmiot pożądania
|
|
|
|
|
|
Hale, gdzie pasie się wiatr
|
|
|
|
|
|
Wędkarska kraina spełnienia
|
|
|
|
|
|
W dążeniu do skalnej tajemnicy horyzontu
|
|
|
|
|
|
Tam, gdzie brzegi bielą kaskad świecą
|
|
|
|
|
|
i urwiska w załomach wystawiają swe wdzięki
|
|
|
|
|
|
my garniemy się do eksploracji.
|
|
|
|
|
|
Przyczajony kajak, odkryty stok
|
|
|
|
|
|
Nieskażone piękno żywiołu
|
|
|
|
|
|
który płynnie zmienia swe oblicze
|
|
|
|
|
|
Cóż, ogień wywołany pierwotnie
|
|
|
|
|
|
doświadcza się dwa razy pełniej
|
|
|
|
|
|
|
|
